Gedurende jaren van het beoefenen van en het lesgeven in Reiki heb ik heling ervaren, inspiratie, en soms verrassende ontdekkingen gedaan. Vanuit deze ervaringen kan ik die vaak aangehaalde woorden van Hawayo Takata Sensei bevestigen: ‘Reiki zal het je leren’ en ‘beoefenen, beoefenen, beoefenen’.
Doordat ik haar praktische advies heb opgevolgd, zijn er veel geschenken gekomen, waarvan ik er sommige kan delen met mijn studenten en met anderen. Een van deze geschenken heeft zich ontwikkeld naar een proces dat ik HFT noem: ‘Healing the Family Tree with Reiki’ (in het Nederlands: de stamboom helen met Reiki). Werken met de stamboom heeft het me gemakkelijker gemaakt om helderder te begrijpen wie ik ben in dit menselijke bestaan, maar ook om mijn diepste familiebanden te vinden, en de wijsheid en wonderen die besloten liggen in eerdere familiegeneraties naar waarde te schatten.
Deze bijzondere ontdekking werd gestimuleerd door een verschrikkelijk ongeluk waaraan ik ondraaglijke rugpijn overhield. Reiki hielp, en met de tijd voelde mijn lichaam zich meer geheeld, maar toen lokaliseerde de pijn zich in mijn onderrug en wilde niet helemaal overgaan. Dit leidde ertoe dat ik bij iemand een reeks behandelingen onderging, wat ervoor zorgde dat ik minder pijn had.
Ten slotte vertelde de therapeut me dat hij het gevoel had dat de overgebleven pijn en stijfheid in mijn onderrug te maken hadden met mijn familie‘afstamming’ en dat ik aan mijn ‘stamboom’ moest werken. Het was me niet precies duidelijk wat dat betekende, maar hij herinnerde me eraan dat ik als Reikimaster toch zeker iets zou kunnen bedenken! Hij gaf me ook een klein boekje om te lezen, dat ‘Healing the Family Tree’ heette en dat was geschreven door een Engelse psychiater en lekenmissionaris voor de anglicaanse kerk. Dit hielp me een manier te vinden om verder te gaan.
De schrijver was in China geweest gedurende de Japans-Chinese oorlog. Daar zag hij dat veel stervende mensen niet vroegen om ‘spirituele hulp’ voor zichzelf, maar hem in plaats daarvan vroegen om te bidden voor hun familie. Het opmerkelijke resultaat was dat een aantal mensen een bijna wonderbaarlijk herstel vertoonden na deze ‘gebeden’.
De verhalen in het boek waren prachtig. Echter, mijn leven gaat over werken met Reiki en het leek me niet in overeenstemming daarmee om de stappen te volgen die de schrijver van het boek gebruikte. In plaats daarvan werden ideeën gestimuleerd om te proberen soortgelijk werk te doen met gebruik van Usui Shiki Ryoho.
Samen met een collega met wie ik in Perth verbleef, begon ik afstandsbehandelingen te sturen om ‘onze stambomen te helen’. Mijn collega had meteen een paar verrassende en bevredigende resultaten, in mijn geval duurde dat enige tijd. Onze ervaringen waren diep roerend!
Vanuit de rijkdom en intensiteit van die ervaring, die voor mij blijvende langetermijnveranderingen tot gevolg had, ontwikkelde ik een ‘Reiki’-manier om dit werk te doen. Door de jaren heen kwamen duidelijke patronen te voorschijn terwijl ik werkte met mezelf en anderen, en ik vond manieren om dit te vertalen naar groepssettings. Ook merk ik hoe ik het concept waardeer dat sommige inheemse Amerikanen aanhangen: verantwoordelijkheid voor de zeven generaties die ons volgen, evenals erkennen dat ook wij de zevende generatie zijn voor de familieleden die ons voorgingen.
